Biopsja tarczycy jest badaniem, które służy do analizy zmian guzkowych obecnych w tym organie. Wykonanie biopsji zawsze poprzedzone jest innymi procedurami diagnostycznymi, przede wszystkim badaniem palpacyjnym oraz USG tarczycy. Wyróżnia się biopsję cienkoigłową oraz biopsję gruboigłową. Obie metody polegają na pobraniu fragmentu zmienionej tkanki za pomocą igły. Uzyskana w ten sposób próbka poddawana jest badaniu mikroskopowemu. W ten sposób wykrywa się zmiany nowotworowe lub zapalne o różnym charakterze.

Biopsja cienkoigłowa tarczycy (a dokładnie – biopsja aspiracyjna cienkoigłowa celowana, czyli BACC) jest najczęściej potrzebna w sytuacji, gdy zostanie wykryta obecność guzka w tarczycy. Wskazaniami do jej wykonania może być wyczucie za pomocą dotyku obecności w obrębie miąższu gruczołu guzka, powiększenie tarczycy powiązane z bólem w trakcie jej dotykania, wole wieloguzkowe, a także wykrycie w badaniach USG zmian hipoechogenicznych oraz obecność, nieostro odgraniczonych od miąższu tarczycy guzków.